Iè nnotte, fasce fridde
E iè SSanda Necòle!
Già la cambàne sone
E ttìre u maistràle,
Ca manne nnanz’e drète
U nzeggnàle ca nge chiàme. (nzeggnàle = segnale)
Ndòoon…ndòoon…ndòoon!…
E ccom’addòre u mare!… (addòre = profuma)
Iè vvìirne, u tìimbe iè scure
S’appìcce ngualgh’e llusce… (nguàlgh’e llusce = qualche lampadina)
Dà vosce u sedetùre, (sedetùre = inquilino)
E u vècchie amengepèsce. (amengepèsce = anticipare)
U fridde iè fforte e strènge
Ma chèssa tradezziòne,
A ccì la sènde, u spènge (spènge = spingere)
A scì pe devezziòne.
Da strèttue e strateuècchie (strèttue e strateuècchie = strettoie e piccole strade)
S’avveièsce u devòte: (S’avveièsce = Si avvia)
La chièsie iè a BBare vècchie (chièsie = chiesa)
E vvà, ci-ha ffatte u vote.
Barìse, frastìire,
Venùte da lendàne
Ngenecchiàt’aspèttene
Cu Resàrie m-mane!… (m-mane = in mano)
Sop’o u-aldàre abbrùsce
Ch’u ngìinze tanda cère, (ngìinze = incenso)
E m-mènz’a cchèdda lusce
Sanda Necòle iè u RRè!…
Chidd’ècchie, sò fascìdde,
Ca fàscene sendì ricche
Pezzìngh’u poverìidde, (Pezzìnghe = Persino)
Ca stà sèmm’a ssìcche.
Fernùte la prima Mèsse,
Daffòre ha ffatte dì:
La ggènde ca se n’èsse
U sape a ddò av’a scì.
O spunde de la strate,
Stà n’andìche cafè
Ca pe cchèssa nettàte
Av’apìirte a le trè.
Vetrìn’appannàte,
Cioccolàte frevùte… (Cioccolàte frevùte = Cioccolata calda)
Pandespàgne sfernàte
La “mascì” iè fernùte. (mascì = magia)
Francesca Romana Capriati
(Poesia inedita, gentilmente concessa dalla poetessa)